Voor het meermaals bekroonde radioprogramma Theater van het Sentiment heb ik tientallen, zo niet honderden interview(tje)s voorbereid. In een flink aantal gevallen heb ik ook een aantal Engelstalige interviews zélf mogen doen. Soms omdat de opname plaatsvond op een tijdstip dat de presentatie zelf niet kon, en mettertijd steeds vaker omdat mijn Engels een stukje beter werd geacht (vooral qua tekst, niet zozeer wat betreft de uitspraak).

Vervolgens werd mijn stem eruit geknipt en voilá, onze presentator had een gesprek met de artiest, politicus of anderszins die ik had gesproken. Niet erg, zo werkt het nu eenmaal, maar gelukkig heb ik een aantal van die originele opnamen bewaard. Een selectie staat hieronder. Soms zitten er toch wat harde edits in, maar daar kon ik soms helaas niet omheen. Toch veel plezier. Hoop ik.

M I D G E  U R E

Een van de eerste grote interviews die ik mocht doen voor het Theater van het Sentiment. Als men denkt aan Band Aid en Live Aid, is de eerste naam die naar voren komt altijd Bob Geldof. Maar de onmisbare, grote man achter Geldof was Ultravox-voorman Midge Ure. Hij was namelijk nog volop bezig als muzikant, had de beschikking over een geluidsstudio en kon mensen mobiliseren. Als hij destijds ‘nee’ had gezegd tegen Geldof, waren beide projecten nooit van de grond gekomen. Een mooi kijkje achter de schermen bij Band Aid en Live Aid. En passant vroeg ik Midge uiteraard ook naar Vienna.

C L I F F  R I C H A R D

Er staan nog heel wat grote namen op mijn lijstje met interviews, maar Cliff Richard heb ik kunnen wegstrepen. In 2014 lukte het -ere wie ere toekomt- stagiaire Anouk om Cliff Richard te strikken. Het was tegen negen uur ‘s ochtends, en ik zat op de fiets richting redactie toen zij belde met het goede nieuws. En meteen de mededeling dat ik hem binnen 4 uur moest bellen.

Prima. Voor iemand die nog helemaal blanco snel de archieven plunderde en op internet is gaan neuzen om Sir Cliff eens te ondervragen over zijn carrière van midden jaren 60, vind ik dat ik het er niet slecht vanaf heb gebracht. Maar oordeelt u zelf. Let niet op de tekst ‘welcome to my channel’, die heb ik opnieuw ingesproken omdat ik ooit het plan had een interviewkanaal op YouTube te openen.

A L B E R T  H A M M O N D

Ach, Albert Hammond. Er zijn van die artiesten van wie je wel een paar liedjes kent (I’m a Train was bij mij het bekendst), maar wiens immense talent en invloed pas echt bij je doordringt als je hem moet interviewen. Wat een innemende man en wat een gevoelsmens.

Aanleiding voor het gesprek was de release van zijn single Down By The River in 1975, die van zijn debuutelpee uit 1972 kwam. Misschien een gek onderwerp, maar zo werkt dat bij het Theater; wij maken/maakten een uitzending over een bepaalde datum en zochten daar de onderwerpen bij (en niet andersom). Mooi gesprek.

N I K  K E R S H A W

In de jaren 80 was ik groot fan van Nik Kershaw. Zijn concert in Vredenburg was het eerste popconcert dat ik ooit zag en ik heb hem destijds ook nog een handje mogen geven. Erg leuk was het dus om hem pakweg 30 jaar later te mogen interviewen voor het Theater van het Sentiment.